Ütopyamdaki Yabancı

Ağaçlar yeşil olur, gökyüzü mavi.
Hergün yeni bir güne başlarız. Ama neden monoton yaşamaya devam ederiz? Diğerlerinden farklı olsak dışlanırız; öcü, ezik oluruz. Oysaki onlar şımartılmış bir birbirinin kopyası bir acuç insanlar. O yüzden kendi yarattığımız ütopyamızda obje bile olamazlar.

Farklı olmak için harcadıkları çaba onları sadece birbirinin tıpa tıp aynısı yapar. Kimisi uzun kimisi kısa , Dalton olmayı tercih eden onlardır. Oysaki paranın tek değer görmediği yerde yaşayan herşeyi sevgiyle ve iyilikle halleden şirinler anlar bizi.

Onlar bizi anlamazlar. Anlasalarda çıkardıkları sonuç: ruh hastası, ezik ve cansız bir obje olduğunuzdur. Hepsi dünya olmanın peşindedir. Etraflarındaki diğerileştirdikleri insanların yörüngelerinde dört dönmesini isterler.

Ama ya diğerileştirdikleri Venüs olmak isterse?