öğle yemegine indik.kolejin simarik kizlari sevgilileri hakkında konuşurken . bende makarnami yiyordum. Yemekhanenin kapısı açıldı . içeriye tuhaf beyaz tenli bir kız geldi . korkunç bir sessizlik oldu .arkasından kapı kapandı :
- kiz: meraba ben miyetra.
dedi sonra yine herkez normale döndü. kız yemek aldı. ve oturacak yer aradı ama kimse onu yanına otutturmadi özellikle de bizim kizlar. ben ona:
- ben: yanıma gel miyetra .
- miyetra : teşekkür ederim .
dedi aksagi tuhafti , mavi can alici gözleri, aklımı bulandirdi, başım döndü , eminimki bu kız da tuhaflıklar vardı. ilk gün ona bişey demedim .
- miyetra : adın ne ?
- ben : aliya
- miyetra: okul ne zaman başladı?
- ben : 1 gün oldu daha yeni.
- miyetra : iyi.
- ben : yatak işini hallettim mi ?
- miyetra: hepsini halettim eşyalarımida yerleştirdim.
- ben :iyi
dedim. kız sadece vişne suyu içti.
Huzurla yaşadığın evinde yalnız mısın gerçekten?
Hiç tanımadığın ve sokakta gördüğünde yüzünü çevirdiğin biri ile paylaşmak ister misin?
Peki ya onu sevmeye ne dersin?
Bu, evsizlerin değil, bunu sanata dönüştüren köstebeklerin hikayesi...
❥
h.k. gümüş