Gene ruhumun karanlık yanıyla uyandım umudumu kaybetmiş kalbimden darbeler almış yastığım sırıl sıksam ve gözlerim kapkara kalkıp aynaya baktigimda rumellerim akmış bi çare umudu,hayalleri yıkılmış bir kızdım dünden beri kaybetmenin ne olduğunu bilen bir kız çatı katındaki odamdan aşağı inerken annem ve babamin hakkımda konustuklarini duydum sessizce dinledim dün yaşadığım şeylerden sonra onlarda anlamıştı bnde ki bu değişimi etrafa neşe saçan eylül artık adı gibi eylülü yaşıyordu mutfağa girdim ve ailemin yüzüne baktım gözlerim simsiyah ve halkalanmisti annem eylül iyimisin dedi sustum ve yutkundum üstüme hırkamı aldım sessizce evden çıktım kimseye hiçbiriyle söylemeden yollarda yürüyor ve her motor sesinden sonra aklıma dün geliyordu o kadar korkmuş o kadar caresizlesmistiki her adımımı ağlayarak atıyordum dünü sadece ben ve o biliyordu sadece biz biliyorduk eylül diye bir ses duydum döndüm evet oydu hasandi ama nasıl olur dün gece o