Gözlerimi kapattım sana sarıldım, öptüm, kokunu içime çektim, hiç bitmeyen hayalim; hiç bitmeyen duamsın..
Her gece uyurken ve her sabah uyanırken fikrimin tek meşgulüsün..
Bu yazdıklarımı bilmem, benim gibi hissedebilen varmıdır ? Yoktur..
Çünkü bu yazdıklarımda hasretim, sevgim , umudum, özlemim, aşkım var..
Yanıma geliceğini ögrendiğimde daha kalbim atmaya başlar hızlı bir atış, yanım geldiğindeyse hızlı atışlarımı dizginlenirim senin kokunla..
Gelmeni dört gözle beklerim Ki sana sıkıca sarılmak, O özlediğim kokunu içime çekebilmek için..
En huzur bulduğum an, senin yanında olduğum an..
Seni izlerim bazen çaktırmadan bazen sen uyurken..
Yemek yerken, uyurken, gülerken, düşünürken... seni izlerim.. Çünkü seninle olduğum her dakikanın hesabıyla senin tek bir ânını bile kaybetmeye korkarım..
Adamım..!
Seni seviyorum.. Sana aşığım, Kokuna aşığım, sesine,bakışına aşığım...
Sensizken nefes alışlarımın bile anlamı kalmıyor..
Hep ol, hiç gitme , İyiki varsın..
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022