Λυδία: 17 ετών, ντροπαλή μεν δυναμική δε. Είναι καλή μαθήτρια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δέχεται bullying στο σχολείο από ένα άτομο, που στα παιδικά της χρόνια δεν θα περίμενε να της συμπεριφέρεται έτσι στο μέλλον. Αχιλλέας: 17 ετών, το bad boy του σχολείου. Δεν ήταν έτσι μικρός, όμως όλα άλλαξαν μια μέρα και ξεκίνησε να πληγώνει την μοναδική και καλύτερη παιδική του φίλη. ~~~ Η πλάτη μου ακούμπησε στο τοίχο και ένιωσα την ανάσα του να πέφτει πάνω στο πρόσωπο μου. Κράτησα την ανάσα μου. Ένιωσα το χέρι του στο λαιμό μου να με σφήγγει. "Α-Αχιλλέα με πο-πονάς", προσπάθησα να μιλήσω. Εκείνη την στιγμή τον χτύπησα με το πόδι μου στο μόριο του και έπεσε κάτω. " Σε μισώ", είπα μόλις βρήκα την αναπνοή μου και έφυγα τρέχοντας με δάκρυα στα μάτια.

After a messy but also incredible semester, Y/n Song Covey is ready for her new semester in Kiss but nothing is like it was before. Because while being on break Y/n received a message that completely changed everything

"Κοίτα τι σου έχει κάνει Amelia! Είσαι χάλια από την μέρα που έφυγε. Σε χρήσιμοποιήσε. Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου." είπε ο Louis αλλά συνέχισα να μην ακούω κανενα.

Δύο χρόνια μετά την τραγωδία που σημάδεψε τη ζωή του, ο Αντρέι-ή αλλιώς Ανδρέα Λάσκαρη, επιστρέφει στη Μάνη, κουβαλώντας στις πλάτες του το βάρος του παρελθόντος. Εκεί, ανάμεσα στους ανέμους και τα πέτρινα τοπία, η μοίρα θα τον φέρει μπροστά στη Θεοφανώ. Μια ατίθαση, απρόβλεπτη νέα, σαν θύελλα που δεν γνωρίζει όρια. Μια συνάντηση τυχαία, ξαφνική, μα καθοριστική, σαν κύμα που σαρώνει την ακτή χωρίς προειδοποίηση.

"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα δικά μου κάνοντας την ανάσα μου να κοπεί. Αχιλλέας & Vannesa Start writing: 14-10-18 ©®Don't copy the story.

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

Αυτό δεν θα είναι μια ιστορία με ένα συγκεκριμένο θέμα! Θα γράφω μικρές ιστορίες και η κάθεμια θα έχει δικό της θέμα!! Ελπίζω να σας αρέσει!! :)xx

Η Άννα απατάει τον Δημήτρη.

But baby, our past hurts us worse than my lies. Top θεση: #1 στα Fanfiction (13/4/16) -2016© Don't copy the story.✔

"ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΟΥΣΤΗ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΕΙ;" μου φωναξε και αρχισε να με πλησιαζει. "Δεν σε αφορα το τι κανω Αρη. ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!" Φωναξα και πηγα να φυγω αλλα με αρπαξε απο το χερι και με κολλησε στο τοιχο. Ηταν τοσο κοντα μου, που ενιωθα την ανασα του να σκαει στο προσωπο μου. Γαμωτο σου Αρη τα σκατωσες. "Εισαι μονο δικια ΜΟΥ μικρη." Μου ψιθύρισε στο αυτι και μου αφησε ενα φιλι στο λαιμο. Ανατριχιασα πρεπει να το παρατηρησε γιατι χαμογελασε. Έφυγε και με παρατησε εκει ο μαλακας. Γαμω, γαμω , γαμω. Γιατι πρεπει να εχει ακομα επιδραση πανω μου?! Αυτος player και badboy της κατεστρεψε τα καλυτερα χρονια μαζι με τον ξαδερφο της. Αυτη ενα κανονικο ομορφο κοριτσι. Το μονο που ηθελε ηταν να φύγει μακρυα να αλλαξει και τα καταφερε. Επεστρεψε αλλα δε θα αφηνε κανεναν να της φερθει το ιδιο. Προσοχη μπορει να περιεχει υβριστικο και σεξουαλικο περιεχομενο..