Sessiz bir uçurumun kenarında duruyordum. Çaresiz,yalnız ve sıkılmış. Herkes birbirlerine bakıp gülüşüyordu ben ise siyahlar içinde bir köşede oturmuş izliyordum.Biri çıktı karşıma melek gibiydi o an anladımki bu annem! Annem bana elini uzattı hadi kalk arya yılma pes etme! Gökyüzünde büyük bir gürültü duyuldu siyah kapkara bulutlar gökyüzünü adeta kaplamıştı. Herkes kaçışmaya başladı ben ise karanlığa hapsolmuş bir şekilde bekliyordum. Her kalbin çarpıntısı, kendi ecelinin ayak sesidir.Derin dipsiz bir kuyuda hissedersin.Tüm hakları saklıdır