Story cover for Won't Say! by hannajram
Won't Say!
  • WpView
    Reads 24
  • WpVote
    Votes 0
  • WpPart
    Parts 4
  • WpView
    Reads 24
  • WpVote
    Votes 0
  • WpPart
    Parts 4
Ongoing, First published Aug 01, 2016
Intro:

"narinig nyo ba yung ginawa ni Albert sa mga studyante sa kabilang eskwelahan?" usap usapan ng tatlong babaeng magkakaibigan

"ah, narinig ko grabe hindi na sya naawa?! nabalitaan ko pa nga na dalawang linggong mananatili yung mga yun sa ospital eh!"
sabi nung pangalawang babae

"yaaaak! poor them" sabi nung ikatlong babae

"sa tingin ko ang Albert na to ay may nakakatakot na mukha!" sabi nung isang babae

"pano mo naman nasabi yan?" sabi nung ikalawang babae

"well i just had a feeling" sabi nung isang babae
"well siguro, wala kasing nakakita sa kanya eh, sabi nung class A nabalitatan lang nila na may transfer student pero kahit minsan hindi nila nakitang pumasok ito, and he 
lives by his name Albert"

"but then its strange" pagtatakang sabi nung isang babae

"huh?" sabi nung dalawa

"well diba transfer student sya dito tapos kasisimula palang ng eskwelahan at dalawang linggo palang eh grabe na ang mga 
kahihiyang binigay nya sa school natin,and to think na dalawang linggo lang ang suspende nya sa eskwelahan?!,
isn't it time na patalsikin na sya sa eskwelahan? i mean dahil sa mga binigay nyang problema hindi ba?" pagtataka paring sabi 
nung isang babae

"yeah, dapat patalsikin na sya sa eskwelahan, nakakahiya na eh one time nung pauwi ako ng magisa yung ibang school iba kung
makatingin sa akin" sabi nung ikalawang babae

"kasalanan nya yun eh, that Albert" sabi nung pangatlong babae
All Rights Reserved
Sign up to add Won't Say! to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
December's Midnight When He Gone ✔ by AshleyGamboa0
25 parts Complete Mature
[December Trilogy Book 1/ Lite Ver.] Hey guys, I'm Triza Montes a girl who always been hurt. Oo tama kayo ng nabasa. Palagi talaga akong nasasaktan. Ewan ko nga ba kasi sa mga lalaki, bakit lagi nalang sila nananakit, nakakapagpagaan ba yun ng mga damdamin nila? Hindi ko kasi maintindihan e. Kasi parang ganun yung nangyayari. Nananakit sila para sumaya. Pero bakit? Paano ba sila napapasaya ng pagpapahirap at pananakit sa iba? Sa buong buhay ko ata bilang Junior Highschool ay isa lang ang nangyayari saakin. Iniiwan at sinasaktan ng mga taong minamahal ko. Wala naman akong balat sa pwet pero tila napakamalas ko kung ihahambing sa buhay ng iba. Pero nagbago ang lahat ng yun ng makilala ko ang isang tao. Nung una hindi ko talaga inakalang siya ang magpapabago sa buhay ko, pero yun ang nangyari. Naging malapit kami kahit na madami kaming differences. Nung nakilala ko siya. Alam ko sa sarili ko na may nagbago saakin. Na kahit papaano ay naging masaya ako, hindi lang sa piling ng mga minamahal kong kaibigan at pamilya. Kundi sa isa ding lalaking tulad niya. Pero may hindi inaasahang mga pangyayari. Akala ko talaga maganda na ang lahat, na magiging okay na. Pero mas masakit pa pala. Akala ko yun na e, pero di parin pala, mas masakit pa nga siya kaysa sa mga ibang mga heartbreaks ko sa mga nauna mga lalaki na pumasok sa buhay ko. Durog na durog ako. Durog na durog dahil hindi ko manlang siya nakita. Hindi ko manlang nahawakan ang kamay niya. Hindi ko manlang siya nakausap bago kami magkahiwalay. Ngayon... wala na kaming chance na makapag-usap pa... wala na kaming chance na maging kami ng mahabang panahon... Pero sabi nga nila ganun nga daw talaga ang buhay. Minsan yung mga bagay o tao pa na mahalaga at napapalapit sayo ang kukunin. Masasaktan ka pero sa huli matututo karing bumangon mag isa. At sa huli tutuloy ka sa pamumuhay, kahit wala na siya sa tabi mo. ----- Okay handa niyo na mga panyo niyo ha. Char! Sana magustohan niyoooo!
Into You BxB (COMPLETED) by mxxnlxte
47 parts Complete Mature
"'Di ba sabi mo ay wala ka pang nagiging boyfriend?" pagkuway tanong nito. "Wala pa nga." "Pero nagka crush ka man lang ba?" "Hmm. Oo. Pero ayaw ko kasing maging emotionally attached kaya as much as possible ay pinapatay ko na agad ang feelings ko. Kasi. Ewan. Hindi ko alam kung paano i-explain." ang complicated talaga kapag hindi mo masabi 'yung nais mong sabihin no? 'Yung parang ikaw lang mismo ang nakakaintindi. "Parang hindi ka naniniwala?" "Parang gano'n na nga. I mean, alam mo naniniwala naman talaga ako, it's just that, syempre sa mga kagaya ko parang ang imposible lang ng idea na 'yan especially when if comes to same sex relationship. Siguro para sa iba ay nagwo-work pero sa'kin ay-you know, hopeless ako riyan. Kaya kapag may nakikita akong mga same sex couples ay naiinggit ako tapos ang ending mag i-imagine ako ng mga bagay na mag c-cause ng ikasasakit ko ng feelings ko kasi 'di ba marerealize mo na hindi naman ito sa'yo mangyayari. Minsan din ay na i-insecure na lang ako. Tsaka mostly rin kasi ay puro sex lang ang habol nila. Ayoko naman no'n." mahaba kong salaysay. "Kaya pala." nasabi niya na lang. "Siguro dahil ito na rin ang naging coping mechanism ko para maprotektahan ko ang feelings ko sa mga bagay na makasasakit sa akin emotionally. Unconciously ay nadedevelop ko na. Kaya ang ending na suppress na lang. Kaysa naman mag suffer ako sa mga sarili ko lang namang pag-iisip which is not healthy, why not i-suppress ko na lang diba?" "Pero hindi mo ba naisip na it takes time to wait for the perfect moment and it will be worth it?" "Alam mo. Sa totoo lang, palagi ko 'yang naiisip. Talagang na o-overshadow lang ng realization ko na imposibleng mangyari." "Pero, heto ka ngayon. Susubukan mo nang magmahal sa kabila ng beliefs mo." aniya. "Kasi may tiwala ako sa'yo." napangiti ako sa kanya kaya napangiti rin siya.
My Husband Is Also My Professor *on-going* by Lovemekillme_21
29 parts Ongoing
"Bakit ngayon ka lang? Alam mo ba kung anong oras ang uwian niyo!!!" napapikit ako sa sigaw ni Harry sa akin. Ganito naman palagi eh, kapag late ako umuuwi o di kaya ay kapag aalis ako palagi niya ako sinisigawan. "May tinapos lang kaming project" mahinahon kong sagot sa kanya. Kahit nanginginig na ang mga kamay ko at luha ko sa mata ay pinipigilan ko. "Project? O project sa mga lalaki mo?" pumintig sa tenga ko ang sinabi niya at sa di malaman na dahilan ay natagpuan ko nalang na nasampal ko na siya. "How dare you to insult mo, Harry!!! Wala ka na bang magawa sa buhay mo? Palagi mo nalang ito ginagawa sa akin!!!" sigaw ko na ngayon ay ang pag bagsak na rin ng mga luha ko. "Sobrang sakit na Harry. Naging mabuti akong asawa sayo sa loob ng tatlong taon natin bilang mag asawa!!! K-kinaya ko lahat ng pang iinsulto mo, pananakit mo sa akin." napahagulgol na ako sa iyak. "A-ang sakit-sakit na Harry, m-minahal kita pero k-kahit saglit m-man lang w-wala akong maramdaman n-na pag m-mamahal mo" napahawak na ako sa dibdib ko sa sobrang sikip at sakit na nararamdaman ko. "B-bumalik na siya diba? B-bumalik na ang totoong mahal mo" natawa pa ako ng pagak at tumingin ako sa kanya na malamig na tingin. "G-gusto mo makipag h-hiwalay na diba?" ngumiti ako sa kanya, ngiti na ubod ng pait. "s-sige g-gagawin ko m-mag papagawa na ako. P-para makalaya ka na sa akin. S-sorry ah, kung dahil sa akin nasira kayo ni Rina. S-sorry" huling sabi ko bago tumakbo paakyat sa kuwarto ko. Na'ng makapasok ako ay napaupo ako sa may lapag habang humahagulgol sa iyak. Napahawak ako sa tiyan ko, ang batang walang kamuwang-muwang, ang baby ko na muntik na'ng mamatay dahil sa girlfriend ng ama nya. "A-aalis na tayo dito baby, s-sorry kung mailalayo kita sa d-daddy mo ah?" ngumiti muli ako ng ubod na'ng pait at muling umiyak ng umiyak. Ako si Sabrina Faye Ramirez- De Vega 19 year old and my Professor is my Husband Harry Ward De Vega 24 Year old and this is my sadly life story.
You may also like
Slide 1 of 8
December's Midnight When He Gone ✔ cover
The Pain In Love cover
My husband My enemy  cover
Into You BxB (COMPLETED) cover
Ang Section ng Magugulo cover
ZOMBIE BITE  cover
My Husband Is Also My Professor *on-going* cover
My Student,  My husband (Completed)√ cover

December's Midnight When He Gone ✔

25 parts Complete Mature

[December Trilogy Book 1/ Lite Ver.] Hey guys, I'm Triza Montes a girl who always been hurt. Oo tama kayo ng nabasa. Palagi talaga akong nasasaktan. Ewan ko nga ba kasi sa mga lalaki, bakit lagi nalang sila nananakit, nakakapagpagaan ba yun ng mga damdamin nila? Hindi ko kasi maintindihan e. Kasi parang ganun yung nangyayari. Nananakit sila para sumaya. Pero bakit? Paano ba sila napapasaya ng pagpapahirap at pananakit sa iba? Sa buong buhay ko ata bilang Junior Highschool ay isa lang ang nangyayari saakin. Iniiwan at sinasaktan ng mga taong minamahal ko. Wala naman akong balat sa pwet pero tila napakamalas ko kung ihahambing sa buhay ng iba. Pero nagbago ang lahat ng yun ng makilala ko ang isang tao. Nung una hindi ko talaga inakalang siya ang magpapabago sa buhay ko, pero yun ang nangyari. Naging malapit kami kahit na madami kaming differences. Nung nakilala ko siya. Alam ko sa sarili ko na may nagbago saakin. Na kahit papaano ay naging masaya ako, hindi lang sa piling ng mga minamahal kong kaibigan at pamilya. Kundi sa isa ding lalaking tulad niya. Pero may hindi inaasahang mga pangyayari. Akala ko talaga maganda na ang lahat, na magiging okay na. Pero mas masakit pa pala. Akala ko yun na e, pero di parin pala, mas masakit pa nga siya kaysa sa mga ibang mga heartbreaks ko sa mga nauna mga lalaki na pumasok sa buhay ko. Durog na durog ako. Durog na durog dahil hindi ko manlang siya nakita. Hindi ko manlang nahawakan ang kamay niya. Hindi ko manlang siya nakausap bago kami magkahiwalay. Ngayon... wala na kaming chance na makapag-usap pa... wala na kaming chance na maging kami ng mahabang panahon... Pero sabi nga nila ganun nga daw talaga ang buhay. Minsan yung mga bagay o tao pa na mahalaga at napapalapit sayo ang kukunin. Masasaktan ka pero sa huli matututo karing bumangon mag isa. At sa huli tutuloy ka sa pamumuhay, kahit wala na siya sa tabi mo. ----- Okay handa niyo na mga panyo niyo ha. Char! Sana magustohan niyoooo!