O benim müzmin balık Necmi'm. Ben de babamın tren-ses kızı Derda. Bunlar da Oturan Boğalarım Yiğit ve Niyazi. Şu köşedeki dükkan memleketlim Vahit Abi'nin. Memleket de Çorum. Çorum Osmancık. Bir annem var Yedisopalı Lamia Hatun. Bir de babam, Üzüm gözlüm Burhan Bey. Bir tane de antenli yaramaz, iki ayaklı fare, uçan kertenkele erkek kardeş, Tuna. 6 sanal arkadaş, Kübra, Azra, Derya, Rana, Yaren, Berk. Vahit Abi'nin köpeği Hoşt. Tüm hayatım bu kadar.10. sınıfın yaz tatilinde bir tamirci çırağıyım. Evet, bir kız da tamirci çırağı olabilir.
Hayata dair hatırladığım ilk andaydım.
Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları.
"Dönmüşsün."
İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti.
Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu.
"Döndüm."