DÖNÜM NOKTAM

Her şeyin iyi olmasını dileyerek başladım, ergenliğin zirvede olduğu döneme. Ne kadar kötü geçirebilirdim ki? Evet, olabileceği kadar kötü geçirecektim. Aynı anda adı olmayan binlerce duyguyu yaşamak, birine ihtiyaç duymak, o meşhur boşluk hissi, sevmeye hatta ve hatta aşık olmaya çalışmak. Kısaca kimsenin beni anlamadığını ve yalnız olduğumu düşündüğüm bir dönem. Ben sadece bir deliyim. Henüz tımarhanelik olmamış bir deli. Asi, aptal bir genç kız. O yanlarında daima güç bulduğum sürüden, ayrıldığımda avını bekleyen bir kurt olduğunu bilemeyecek kadar saf ve aptal. Ve bu saflığın bana zarar verebileceğini düşünememiş olmam, ilk dizlerimin üstüne düştüğüm gündü. Başlıyordum; Kendimi mahvedişime...