Sakanya ako noon. Kaya nga Yours Forever eh. Naging saakin siya kaya naging mine forever. Ang dami na naming napagdaanan. Simula sa pagiging magbestfriends na sinubok ang tatag namin bilang magkaibigan. Nalampasan namin 'yon. Sumunod ang pagiging magsyota na ang daming ups and down. Yung tipong ikakasal na kami, may nangyari pa. Diba? Ngayong may anak na kaming tatlo. We're trying our very best para mapalaki sila ng tama pero as time goes by. Bakit humihirap? Bakit lumalabo? Hindi pa ba sapat ang mga pinagdaanan namin noon na nagpatatag saamin? Bakit parang unti-unting nagsisibitawan lahat? Bakit wala akong maalala?