Gonzalo López Abente (Escolma da BVG)

#WattpadEnGalego
Nado en Muxía o ano 1878, Gonzalo López Abente transladouse con dez anos a Compostela para facer o Bacharelato e licenciarse en Dereito. Regresou a Muxía, onde residirá ata 1963, ano da súa morte. Na vila mariñeira desenvolveu un intenso labor político e cultural en contacto cos nacionalistas. Así, foi un dos asinantes da acta de constitución das Irmandades da Fala (1916), participou como representante da Costa da Morte nas Asembleas Nacionalistas e na Irmandade Nacionalista Galega (1922) e ingresou no S. de EE. GG. en 1925.
Paralelamente publicou con regularidade en revistas como A Nosa Terra, Nós ou Ronsel. Poucos meses antes da sublevación militar, participou na campaña a favor do Estatuto e foi elixido presidente da Asociación de Escritores de Galicia. En 1941 ingresou na Real Academia Galega cun discurso sobre Eduardo Pondal.
Antes da guerra, a súa ampla produción literaria atinxe á narrativa o teatro e a poesía. Finalizado o conflito bélico, a persecución do movemento galeguista fixo que abandonase a actividade política e se dedicase en exclusiva á creación literaria. Con todo, tan só viu publicado o libro de poemas mariñeiros Centileos nas ondas (1958). Postumamente aparecerán dous poemarios: Decrúa (1966) e Monza de frores bravas para Nosa Señora da Barca (1971). Porén, aínda non foron compiladas en libro moitas das composicións que viran a luz en revistas como Vida Gallega, A Terra...
Continuador da poesía do século XIX, o escritor da Costa da Morte insérese inicialmente na línea do seu paisano Pondal, servíndose da mestura de cultismos e dialectalismos para describir a paisaxe mariñeira con metros innovadores. Na súa produción posterior, "o poeta do mar" decántase por un verso máis sinxelo, depurado e intimista, deixando atrás o ruralismo decimonónico. A súa narrativa, non obstante, estará impregnada de contido amoroso e sátira social.