Kan Kırmızısı

" 'Yıldızlar da ağlar.' demişti babam. Onları evrenin en güçlü varlığı olarak gören 'ben', 'Onlar ağlayamaz!' dedikten hemen sonra.

'Nasıl?' Diye sordum babama. Her gün sanki ölecekmiş gibi konuşurdu benimle. Ama bu gün çok farklıydı.

'Küçük kızım. Evrende ki her şey ağlar.'

'Ama yıldızların gözü yok ki.' Dedim babama. Nasıl ağlayacaklardı?

Babam gülümsedi ve bana bakmadan konuştu. 'Onlar göz yaşı dökmezler küçük kızım.' "

Şimdi anlıyordum ölen babamın ne demek istediğini.
Hayat bize bazen ağladığını yanlızca hissettirirdi.
Ama hayır. Evrendeki her şey ağlayamazdı.
Mesela O.
Güçlüydü. Tapılasıydı.
Ağlamazdı. Ama o da hissettirirdi.

Ve ben, Hazal. Şimdi O'nun sırlarına erişmiş bir şekilde bekliyorum. Başıma neler gelecek bilmiyorum. Şu anlık tek isteğim Hira'yı bulmak.
-
Yıldızların ağladığına tanık olmak her yiğidin harcı değilmiş. Gelin birlikte görelim yıldızların ağladığını.
---

YAKUT YEŞİLİ ADLI HİKAYENİN YAN KİTABIDIR.

©Tüm telif hakları saklıdır.