Karmen

'Yeter artık.'
'Efendim?' dememe kalmadı.
Daha 500 metre filan gitmiştik ki. Semih arabayı aniden durdurup bana döndü. Tek elini yanağıma yerleştirip beni kendisine çekti. Birkaç saniye sonra fark ettim ki. Öpüşüyorduk. Yani ben pek bir şey yapmıyordum ama durum buydu. Elim kendi yolunu bulup Semih'in omzuna çıktı. Kendimce dudaklarımı oynatıp karşılık vermeye başladığım anda Semih'in öpüşü daha da derinleşti ve diğer eli de belime kaydı. Salıncakta sallanıyor gibi hissediyordum. Gondolun en tepesinde aşağıya iniyor gibi. Ruhum çekiliyordu Semih'e doğru. Birbirimizden birkaç santim uzaklaşsak da burunlarımız birbirine değiyor düzensiz çıkan nefeslerimiz birbirine karışıyordu. O sırada arkadan gelen korna seslerini fark edip arkaya baktım. Yolun ortasında duruyorduk. Semih'e döndüğümde aynı yakınlıkta duruyor gözleri aynı tutkuyla parıldıyordu. 'Gitmeliyiz.' Diye fısıldadım bir parça utanarak. Semih alnıma bir öpücük kondurup geri çekildi ve arabayı çalıştırıp korna seslerine de son verdi.