EVVEL ZAMAN AŞK

Gözlerinden bir damla sağ yanağına düşüp minik çenesinde süzüldü.
Acı doğuruyor galiba,küçük küçük ada parçaları gibi kaplıyor benliğimi, bir damla rakı'nın suyu bulanıklaştırdığı gibi.Berrak bir su birikintisiydim. Fırtına çıksa kendi kayalıklarıma vurur sakinleşirdim.Güneş çıksa kaçar saklanırdım, bazen de buhar olurdum bulutların arasında.
Sonra yeniden senin tenine düşer gezinirdim saçlarının arasında, kirpiklerinin ucunda, dudaklarında.
Başını kaldırdığında gözlerindeki acıyı gördüm.
-'' Benim kanım karıştı yalnızlığa. Üflesen geçecek bir acı değil ki şuramdaki. ''