Together But Apart

Wie geeft er om mij?

Ik kijk nog 1 keer op het bord met de treintijden erop. De trein op perron vertrekt over 2 minuten. Het is nu of nooit. Ik zet mijn capuchon op en loop naar het goede perron. Ik zie de trein al aankomen. De trein gaat open en mensen stappen in en uit. Na een tijdje gaan de deuren weer dicht. Dit is het moment. Ik loop naar de rand en maak me klaar voor de val. Maar dan wordt ik teruggetrokken door iemand en die houdt me stevig vast. 'Laat me los.' schreeuw ik en begin hevig tegen te stribbelen. Maar de persoon blijft me vasthouden. De tranen stromen inmiddels over mijn wangen. De persoon trekt me in een knuffel en maakt me rustig. Het voelt vertrouwt. Als ik wat rustiger ben laat de persoon me los en kan ik zien wie het is. Voor me staan Job en Tolgahan, die ik al heel lang bewonder...