Kırmızı Kuş

Birçok kişinin kurbanı olan o zifiri karanlık silahını anlımın ortasına doğrultu.

"Bilirsin.." Sıcak Yeşil gözlerini donuk gözlerime kenetledi.
"Kırmızı en sevdiğimiz renktir."

Sustum,Aramızda susarak anlaşıyorduk.
Sessizlik aramızdaki alfabeydi resmen.
Gözlerimi kaçırdım ve kolumdaki dövmeye baktım.
Bizim dövmemizdi bu, herşeyiyle.
Büyük elleriyle çenemi tuttu ve ona bakmamı sağladı.
"Gözlerinde.." biran sustu ve gözlerime büyük bir anlam ile baktı,
"Saf nefret var ."
Alayla sırıttım,
"Senin gözlerinde Cehennem var bende nefret olması bişey değiştirmez "
Yüzündeki sırıtış yavaşça yerini kaybetti.
"Şu an seni öldürebilirim yerinde olsam bana kafa tutmazdım"

"Beni öldürmeyeceğini ikimizde biliyoruz "diye mırıldandım.
Yapabilir miydi ? Bu oyunu bitirebilir miydi ?
Biran kendi kendime konuştum.Ne kadar aptaldım ben böyle.O katildi , gözünü kırpmadan yüzlerce hayatı bitirmişti..
"Doğru öldürmeyeceğim "
Düşüncelerimi dağıtan sesi ile tekrar yüzüne baktım.
Sustum,nedenini merak etmeme rağmen sadece sustum.
Devam etti,
"Çünkü ölmek,kurtulmak demek asıl cehennem burası ve ben senin kurtulmanı değil acı çekmeni istiyorum. "