"Kami na. Ulit." Sabi niya sa akin ng nakatungo.
"Ano?" paninigurado ko sa narinig ko. Alam ko naman eh. Hindi ako bulag, pero kaya kung magbulag-bulagan kung para lang hindi niya ako iwan. Ganoon ko siya kamahal.
"I'm sorry, Anne. Im so sorry. I didn't mean to hurt you. Pero nung bumalik siya, bumalik din ang feelings ko sa kanya." Nakatingin na siya sa akin ngayon.
"P-pero sabi mo wala na, na naka-move on ka na." di ko na napigilan. Tumulo na ang luha na kanina ko pa pinipigilan.
Silence.
I don't know what to say.
Silence again. Nung pakiramdam kong wala na talaga siyang balak magsalita, ako na lang umimik.
"So.. This is goodbye." Hindi ako nagta-tanong. Ayokong pigilan siya dahil karapatan niya ang maging malaya. Lalo na't hindi niya rin sinabing pigilan ko siya o kaya'y ipaglaban ko ang pagmamahal ko sa kanya. At kahit masakit, ako ang magpaparaya.
Elliot Jensen and Elliot Fintry have a lot in common. They share the same name, the same house, the same school, oh and they hate each other but, as they will quickly learn, there is a fine line between love and hate.