Bazı anlar vardır. Kimine göre huzur kimine göre hüzün olan. Acılar hep bizi buldu, Yada biz onları. Acı çekicek ne yaptım diye sorar insan kendi kendine. Hayat bu. Bazılarına tatlısıyla bazılarına acısıyla güler. Bu dünya kimseye kalmadı kalmayacakta. Bir film, bir kitap, bir şiir de gördüm gerçek mutluluğu, sevgiyi gördüm ama onlarda bitti. Hiç bitmeyen yazı yazmak ister herkes ama buna ömrünün yetmeyeceğini bilir. Ömür dediğimiz nedir ki? Ölüm belki yarın belki yarından da yakın. Nefes alan herşeyi sevemez olduk. Bende bu yüzden ŞİİRLERİ SEVDİM. Sayende öğretiyorum onlara dokunarak sevmeyi, sevişerek kokunu, ezberleyerek sevmeyi. Sen varmış gibi yaşıyorum. Yaşayan ölü varsa, öldüğü halde yaşatılan da vardır. Ağlamak geliyor sürekli içimden gözlerim kör olana dek. Umrumda değil aslında kör olmak. Seni görmedikten sonra.
Adamlık, bir kadını bir ömür sevmekten geçer. Kadınlık da kendini bir ömür sevecek adamın değerini bilmektir. Kimin için yaratıldığını bilmiyorsun elbette ama bu hikâyenin başrolü sensin. Aşkı senin, acısı senin. Kimse içinde kopan fırtınaları anlamaz, anlamak zorunda da değil zaten. İnsanlar hep konuşur çünkü hayat senin, tasası onlarındır.
Viranşehir köyünde zamanında halka zulmeden adamın katil oğlu ile ansızın onun kapısını çalan masum güzel lalin
~ Efkan ve lalin
Kötü yorumlarınız ve hakaretleriniz sizde kalsın.
Yetişkin İçerik