"Kimsenin olmadığı koca bir bahçenin içinde, paslı sandalyelerden birinin üzerindeyim, bembeyaz elbisemle, önümde kirli koca bir masa. Gri bir hava, neşesiz, net bir tablo gibiyim orada.. Çizimi usta bir tablo gibi."
Hayatlar zor, beklenmedik, olağan ve tek kaçış yolu başka sayfalar. Hayatlar yorucu, alıngan ve kimsesiz bu yüzden tek çözüm okuman.
Bir yere kadar gelip sonrada dolduysa yüreğin, seni hikayemin baş kahramını olmaya davet ediyorum. Gelişin güzel olsun, yaşayalım henüz ölmeden.. İlla ölecekse de biri ölelim.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."