Ölüm Meleği

Bara ilk girdiğinde keskin bakışlarıyla her yeri tek tek taradı. Hedefinden şaşmadığı gibi dikkatini de dağıtmasına izin vermezdi. Hiç makyajsız halini yada gülümserken birisi görse dudakları 'melek' kelimesiyle şekillenebilirdi. Çok güzeldi... Ama gözlerindeki kararlı ve soğuk bakışı desteklercesine giydiği siyah tonlu giysileri 'ölüm' meleğini andırıyordu. Amacı da buydu zaten. Babasının son isteğini yerine getirecekti. İçini kavuran intikam ateşi , bir yerlerde kendi beli belirsiz gösteren merhameti bastırıyordu.

Gözlerini en köşede bir kızla arsızca temas eden kurbanına çevirdi. Sabit bir şekilde onu izledi. Tıp kı şu 1 aylık süreçte yaptığı gibi. İntikam soğuk servis edilirdi çünkü ulaşana kadar beklemek zorunda olursun. Sabır bir erdemdi ki bu kız babası için 20 yıl beklemesi gerekirse de beklerdi. Gerekirse bu şehiri de yakardı. Belki o zaman insanlar nasıl yandığını hissederdi.

Ne kadar güçlü olsa da bu kızın hayatındaki her daim babası ve Arda'dan başka erkek olmamıştı. En yakını sırdaşı Arda şuan Amerika'daydı. O gelene kadar yalnızdı. Ruhu boştu. Aynı şekilde avı da güçlüydü. Fakat hayatı tek geceliklerden ötesini hiç görmemişti hiç. Bu iki güçlü insan birbirini bertaraf mı edecekti? Yoksa kader yine bir oyun mu oynayacaktı?

İmkansızlara inanır mısınız? Çünkü bu iki imkansızın hikayesi...'

19.08.2016