" yüzünde ki nefret gülümsemesi ile baktı tek tek hepimize ' başlangıç bitti. ' dediğinde daha ne olduğunu anlamamıştık düğüm koptu birden, çözüm yaşanmadan final oynandı."
Birbirinden kopmuş Hayatlar....
Başlangıç,
Düğüm,
Çözüm,
Final.
Nefret için sebep mi gerek,
Sevmek için aşk mı gerek,
Yalnız kalmak için ölüm mü gerek,
Öldürmek için düşman mı gerek,
Küçüktük o zamanlar doğru ve yanlışımız arasında ki farkları anlayamıyorduk. Birbirine sımsıkı dolanmış halat bağıydık zamanla büyüdük değiştik doğrularımız yanlışlarımıza dönüştü. Gerçeklerimiz yalana, tanınmaz hale geldik sanki bir film içine sıkışmış gibiydik. Kaçan kurtulacak kalan ölecekti. Başlangıç çok güzeldi, düğüm bitmeyecek gibi, çözüm biraz zorladı, Final yok etti.
Bir bir bıraktık birbirimizi önce kökümüzü kaybettik,
Ardından gövdemizi,
Yapraklarımız döküldü,
Tohumlarımız kayboldu.
Koskocaman bir ağaçken dört farklı işe yaramaz birer piyon olduk.
ŞAH öldü,
VEZİR ölümü seçti,
AT kaçtı,
KALE yıkıldı...
♔ ♕ ♘ ♖
"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir."
Hayatta en çok sevilmeyi isteriz.
Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi..
Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı oluveririz bir anda. Biri bizi birazcık sevse kedi gibi sırnaşırız. Tüm dertlerimizi unutur, toz pembe hayaller kurmaya başlarız. Ancak hiçbir zaman hayallerimiz kadar toz pembe değildir hayat.
Ve bu sevgi; dünyadaki en acı veren duyguya dönüşüverir aniden.
Şimdi en soğuk gecede, alev alev yanıyor kalbim.
Yüreğimdeki yangını, esip de söndürecek en ufak bir rüzgar yok.
En tepede asılı olan, karanlığı aydınlatmaya çalışan dolunay haricinde yapayalnızım.
Ama o bile yetmiyor artık karanlık dünyamı aydınlatmaya.
İçimi kahreden duygulara tutsak gibi hissediyorum kendimi.
Tek isteğim özgür olmak fakat alamıyorum "o"ndan kendimi.
Üşüyorum, çünkü tutmuyor ellerimi, ısıtmıyor beni.
Aklımdan hiç çıkmayan, hep orada var olan adam yanımda yok.
Meğer,
Sevilmemek; içini en çok acıtan şeymiş.
Sevilmediğini hissetmek; daha kötüymüş.
Çaresizlik; ise en beteriymiş...