SADECE HİSSET

Koş İrina koş diye söyleniyordum şu an tüm benliğimi kaybetmiştim.Korkunun bedenimi eline geçirmesine izin veriyordum.Soğuk hava tenime çarparken titremelerime engel olamıyordum,çıplak ayaklarıma batan taşlara aldırmadan koşuyordum.

"İrina dur "diye bağırmasıyla ufak çaplı bir çığlık koptu dudaklarımdan sesi çok yakından geliyordu demekki izimi bulmuş ve en kısa süredede peşime takılmıştı bu durumda birazdaha hızlanmam gerekiyordu yavaş yavaş hızımı arttırmaya çalışırken ayak sesleri yaklaşır oldu.

"Sana dur dedim gebertirim seni İrina bunu gözümü bile kırpmadan yaparım dur dedim"diye kükredi bacaklarım artık bu cılız bedenimi taşıyamaz hale geldiğinde kendimi yere bıraktım ve ölümün beni almasını bekledim.

"Aferin İrina zamanla aklın başına geliyor"dedi ve yavaş yavaş bana doğru yaklaşmaya başladı ona arkam dönük olduğundan yüzünü göremiyordum ama sırıttığına emindim 2 çift el belimi kavradığında bedenimi ele geçirmesine izin verdim yavaşça beni yerden kaldırırken titremeden edemedim bu cılız bedenimi kendime çevirdi ve belimde tutan ellerimi sıkılaştırdı.

"Bana bak dedi"dedi tam o anda ağladığımı farkettim gözlerimi soldaki çam ağacına dikmiş kafamdaki düşünceleri atmaya çalışıyordum.

"Bana bak dedim"dedi ona nasıl bakabilirdim ki ruhumu öldüren Ada'ma.

"İrina "dedi dişlerini sıkarak ardından çenemi sıkıca kavradı.
Ve ona bakmaya zorladı gözleri gözlerimle kavuştuğunda ağlamam şiddetlendi.

"Lütfen"diye fısıldadım boğuk çıkan sesimle.

"Şşşttt sadece hisset"dedi ardından dudaklarıma yapıştı.