DÜŞ KEFENİ.

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları."

Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı.

Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü.

Aşk, kadının saçlarına sarıldı.

Tutku, adamın ellerinde yemin içti.

"Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."