Düş otele geldi. Hızlı bir şekilde 555 sayfayı açar okumaya başladı.
Ümitsiz Dilekler
''Başka diyarlar var artık evrenimde, uçamayan kuşlar, sessiz kalan tüm canlılar. Biz farklı diyarlardanız bu yüzden, saçmalarız ,koştururuz kazandığımızda .Kazançlarımızı ölümlerle öderiz .Son nefelerimizide tek dilek hakkımız için kulanırız.Acılarla gideririz .
Kocaman evren olduğunu anladık artık. Şimdi benim için bir kez daha tüm evreni dansa çağrıyorum. Yaşayamadığım günler için bir dilek istiyorum .Bu sefer iyi bir dilek olması ümidiyle, çığlıklar eşliğinde .
Hayaller için son geldi.Bir dilek hakkı , hayali bir son istiyor.Ölüler zamanla yarışmaya başladı.Kabulenmeyen değersizler sesleniyor. Her şeye baştan başlamak istiyorlar ama iz bırakmamaları lazım .Şimdi dileklerinde önemi kalamadı. Düş borayı artık görür kimsin sen der.''
Bora Düşün arkasından geldir,kitabı okuduklarını duymuştu.Düş Boraya dönerek 'Neydi şimdi bu'.Bora 'kitap anladınmı kitap bir şey var bilmediğin ve hepsinide bir şeyin içine gizledim'.Düş 'biz hangi zamandayız bu rüya değil artık biliyorum'.Bora 'aferin kim olduğunu hatırladın'.Düş 'kimişim ben, bora daha doğrsu sen kimsin nasıl bu kadar şey biliyorsun sen'. Bora' son satırı bir daha oku 'Düş 'bu tesadüf olamaz dimi' .Bora 'bu zaten bir tesadüf değil' diyerek gülümsedi.
Düş ter içinde uyandı. Kalbi çok hızlı çarpıyordu. Bu rüya hayali bir son olarak kalmıştı hafızasında.UNUTAMIYCAKTI