Hayat sana dimdik ayakta durmayı öğretir istesende istemesende. Tamamen terk edilmiş biriydim ben. Hep ihanete uğramış biri. Annem tarafından, Babam tarafından, sevdiğim adam tarafından, dostum kardeşim dediğim kişi tarafından. İhanete, terk edilmeye alışıktım. Daha 5 yaşındayken öğrenmiştim kimseye güvenemiyeceğimi. En sonunda yetimhane denilen kabustan kurtuluyordum. 18 ime gelmiştim ve işte özgürdüm artık. Ama ne kadar, ne zamana kadar. Tek başıma ne kadar dayanabilirdim. bi mucize olurmuydu. ? Aklımı başımdan çıkaracak bi mucize. Kalbimin daha fazla kan pompalamasını sağlayacak, beni hiç olmadığım kadar mutlu eden bir mucize. Tekarar yaşama sebebim canımdan çok seveceğim biri çıkarmıydı karşıma . Ona ömrümü vereceğim biri. Aşka inancımı yitirmişken beni tekrardan Aşka inandıracak biri... Bana Sevmeyi öğretecek sevilmeyi hissettirecek biri...