-Kader Kader mi?Bu mu?Bu kadar kolay mı benden vazgeçmek?Bizden vazgeçmek?Oysa ki hiç bırakmayacak gibi seviyordu.Şimdi hiç sevmemiş gibi bırakıyordu. -Peki Dedim isteksizce bana kalsa sarılıp gitme diye ayaklarına kapanırdım.Ama o bunu istiyorsa elimden birşey gelmez. -Mutluluklar. -Sana da. Arkasını dönüp gitti.Bitti mi?Bu muydu gerçek sevgi?Bu muydu aşk?Her zaman "siz sevmesini bilmediğiniz için hasar alıyorsunuz" derdim mutsuz çiftlere.Meğersem onlar gerçek sevgiyi yanlış insana veriyorlarmış.Doğru Aşk Yanlış İnsan.Bir ağrı hissediyordum.Hayır karnımda değil,beynimde de.Sol tarafımda.Kalbim de.Ne olmuştu ona sanki o da gidiyordu onunla.Ya da gitmişti.Şu an karşımdaki beyaz ışığa gidiyorum.Annem ve babam ordalar.Bana el sallıyorlar.Gözlerim kararırken son duyduğum şey: -Yağmur! Aşkık olmakla sevmek arasındaki farkı sormuşlar. Cevaplamış Şems: -Senin baktığına herkes bakar ama senin görebildiğini herkes göremez.Yani herkes aşık olabilir ama seni özel kılan seviğin değil sevgin...Todos los derechos reservados