İNTİKAM

Gecenin koyu karanlığında sadece yüzü kapalı bir atlının nidaları yankılanıyordu ıpıssız ormanda. Artık zamanı gelmişti düğümleri çözmenin. Bebeğin ağlama sesi kulaklarında çınlıyordu atlının. Bir an önce onu alıp uzaklaşmalıydı buralardan. Bebekle aralarındaki bağın sıkılaştığını hissetti bir an. Ve kendini bacası tüten minik bir evin önünde buldu. Avuç içindeki mühre baktığında alev alev yandığını gördü. İşte burasıydı kurtarıcının evi. Yıllarca bu anı beklemişlerdi, ve işte en büyük hayalleri gerçek oluyordu. Fazla vakit kaybetmeden atının yularını ağaca bağlayıp hızlı adımlarla eve girdi. Fakat evin içerisinde gördüğü tek şey bir kadının cesedi oldu. Elindeki mühre baktığı anda ise alevin kaybolduğunu görünce büyük bir hayal kırıklığı ve öfkeyle evden çıktı. Eğer kötüler prensesi kaçırmışsa ihanetin başlangıcı sayılırdı. Atına binip hızla uzaklaşmaya başladı oradan. Ne pahasına olursa olsun prensesi bulmak zorundaydı. Bulamassa sonucun ne olacağını çok iyi biliyordu çünkü.