KAFES #Wattys2017

Aslında bu defter elime geçmeden önce, yalnızca güzel hatıralarımı yazmayı planlamıştım. Kötüleri unutmamda bir sakınca yok gibi gelmişti. Şimdiyse çok emin değilim. Çünkü bir tane bile mutlu an düşünemiyorum. Gülümsediğim zamanlar sanki bir başkasına ait gibi.

Üstelik, sadece mutluluklardan bahsetmek; kendine yalan söylemek değil mi? Eğer Kafes'in bu dört duvarı arasında yaşadığım zorlukları unutursam, buraya ilk geldiğim gün kadar güçsüz olmaz mıyım? İşte bunların cevabını bilmiyorum...

Her neyse. Senin de gördüğün gibi, günlük yazmayı beceremiyorum.

Şu ana kadar yaşadığım her şeyi, tüm benliğimi elimden alsalar bile şunları hatırlayacağım:

Adım Serçe.

58. Kasabada doğup büyüyen bir Beyazdım.

Artık Yeşilim.

Kafes'te bir deneğim.

Her ne olursa olsun, ikiz kardeşim Tombul'u bulacağım.