Rüzgara aşık bir kızım ben. Eserken onun o sertliğini içime çekince sanki bütün anılarım acılarım yok oluyor. Sadece o anı yaşıyor gibi hissediyorum. Saçlarımın rüzgarın etkisiyle dalgalanması, kışın rüzgarın acımasızca yüzüme vurup acıtması... Hiç birşey, hiç kimse onun verdiği huzuru veremiyor.
.
.
Ben Nehir Doğan.17 yaşındayım ve normal bir hayata, kendimdan fazla sevdiğim bir aileye, beni her hatamla kendinden fazla sevdiğini bildiğim Eylül adında kusursuz bir dosta sahibim.
Kitap karakterlerine aşık olmak, onların aşklarını hayranlıkla izlemek, bazen de aşık olduğum kitap karakterlerini okurken onları kıskanmak gibi saçma hobilerim var.
.
Evet, hikayemi yazmaya başlıyorum. Ama bir sorun var ki marketteki çocuğu nasıl ikna edeceğim? Gün içinde beş cümleden fazla cümle kurmayan bir cool boydan bahsediyoruz. Onunla bir sohbete girmek benim açımdan neredeyse imkansız. Zaten karpuz olayından sonra iyice kıl oldu bana. Ama mecburum yani. İkna olmak zorunda. Öyle ya da böyle. Güzellikle veya zorla..
"bu karı menim olacağh"
"Sugarygranpa malesef ben sana bakmam"
"Seni 5.ci Kumam yapacam"
"NEYYY"
"he ya"
"Amacacim git işine Allah'ını seversen, Ben size bakmam ben daha çok 1.90 yakışıklı karizmatik esmer ağalara bakıyorum"
"Bende esmerem"
"Sen olmazsın sen kendine baska karı bul"
diyip koşarak Can'ın yanına gitmek gibi bir hayalim vardı ama, malesef iki tarafımdan da tutularak geri geri sürüklendim....
Klasik abi kurgusu...
Okumak istermisin istersin istersin..