Karanlıktaki Sarışın(lar)

Karşımdaydı ama ben artık ondan ölesiye nefret ediyordum. "Sen, adam! Al artık canımı. Katlanamıyorum tamam mı? Ben ölürken gülmene katlanamıyorum." Ağlıyordum. "Sen, kadın! Git artık canımdan. Acı çekmemi mi istiyorsun. Ben acının kendisiyle dans ediyorum kadın." Yere yığıldı. Güçsüzdü. Ona hâla aşıktım. Kollarımı açtım ve gökyüzüne haykırdım. "Kelebeklerin şahitliğinde söylüyorum yıldızlara. Papatyalar yok olduğunda ben de yok olacağım yahut tekrar var olacağım ânkanın küllerinden." Sustu. Ben ise onun suskunluğundan besteler yazdım sonsuzluğa...