Melis,17 yaşında çok güzel bir kızdır.Annesi,Melis 6 yaşındayken bir trafik kazasında ölmüştür.Babası da, çok başarılı bir avukattır.Melis'in kardeşi ise daha 8 yaşındadır.Adı Özge.
Melis,küçüklüğünden beri voleybol oynar.Ve okulun voleybol takımındadır.
Ulaş,18 yaşında çok yakışıklı ve okula yeni gelmesine rağmen okulun en popülerlerinden birisi olmuştur.Babası,Ulaş'ın yeni başladığı okulun,okul müdürüdür.Annesi,Ulaş'ı doğururken ölmüştür.Ve Ulaş,bu durum yüzünden kendisini suçlamaktadır.
Ulaş,basketbolcudur.Ulaş'ın bir de köpeği vardır.Ve adı Flash'tır.
Bu yıl okula gelen yeni öğrencilerin hepsi farklı sınıflara dağılmıştır.Melislerin sınıfına ise 4 yeni öğrenci gelmiştir.Ve bu öğrencilerin arasında Ulaş da vardır.Ve Ulaş ilk geldiğinde Melis'in yanına oturmuş.Böylelikle tanışmışlar.
Arkadaşlar bu benim ilk kitabım.O yüzden nasıl olduğu hakkında hiç bir fikrim yok.Umarım beğenirsiniz. :)
"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi.
"Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi?
"Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında 'yaa' diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona.
"Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi.
"Senin sesini duymam gerekiyor."
"Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi.
"Sesin bana huzur veriyor."