Mübrem

"Sen" dedim duyduğum şeyin şaşkınlığını üzerimden atmaya çalışırken " 10 yıldır beni mi bekliyorsun? Hemde babamla arkamdan iş çevirerek"

Evet anlamında salladı kafasını " 10 yıldır seni beklediğim kısmı doğru ama babanla arkandan iş falan çevirmedik. Sadece herkes için doğru olanı yapıp yollarımızın kesişmesini ve bana gelmeni sağladık"

" Ya gelmeseydim. Bu yollarin kesişmesine izin vermeseydim. O zaman ne yapacaktın. Toprağın altına girene kadar bekleyecek miydin?" diye sordum titreyen sesimle. Bir anda bu kadar itiraf bünyeme fazla gelmişti

Arkamdan bu kadar şeyin dönmesi ve işin içinde babamında olması beni çok hayal kırıklığına uğratmıştı. Birşey demeden oturduğum yerden kalkıp gitmeye yeltendiğim sırada Kerem elimden tutup kalktığım yere yeniden oturttu.

"Bırak" diye tısladım sinirle

" Şimdi gitmene izin verirsem bir daha seni asla kazanamam. Lütfen bağır çağır, kır dök ama gitme. Lütfen..." dedi gözlerimin içine bakarak. Bir adamı karşımda ilk kez bu kadar çaresiz görüyordum. Usulca elimi ondan kurtardım ve oturdum

-----------------------------------------------------------------

Hayatta yaşadığımız kötü olaylar aslında güzel günlere hazırlıktır. Asla pes etmeyen, umudunu yitirmeyen insanlar o günlere daha güçlü olarak kavuşacaktır.