Pionki

Gdyby jakikolwiek śmiertelnik został zapytany o najbardziej przerażające i najmroczniejsze miejsce na świecie, z pewnością, mimo malowniczości i nieskazitelności tego niesamowitego rejonu, wskazałby Góry Wiecznego Śniegu. Ich wysokie szczyty wyciągały się pretensjonalnie ku niebu, zupełnie jakby chciały zgarnąć dla siebie cały słoneczny blask. Na niewiele się to jednak zdawało - kraina ta słynęła w całym Maever z mrozu, nieprzychylności natury oraz niezwykłego okrucieństwa zamieszkujących ją istot. Wszystko to nie przeszkadzało jednak ludziom osiedlać się w pobliżu Gór; można by nawet pomyśleć, że są wdzięczni Stwórcy za swe demoniczne sąsiedztwo - gdyby nie ono, z pewnością nie mieliby powodu do urządzania conocnych ognisk, podczas których opowiadali historie o tym, jak ich najbliżsi stracili życie w Śnieżnej Kniei.
Tak mniej więcej brzmiały opisy tych jakże gościnnych terenów zawarte we wszystkich księgach geograficznych w Maever. Na ile jednak były zgodne z prawdą? Cóż, o tym mógłby przekonać się tylko ten, kto przekroczyłby granice najbardziej wysuniętej na północ wioski. Istnieje szansa, że gdyby ktokolwiek się na to zdobył, zrozumiałby, że demony wcale nie są tak krwiożercze, jak wszyscy uważają. Oraz że wojna z nimi wcale nie jest tak bardzo potrzebna.

Opowiadanie zostało opublikowane w antologii TDC.

Ilustracja z okładki pochodzi z pixabay.com