ÜVEY mi? GÜVEY mi?

"Nasıl ya? Kimsin ki sen, ha kimsin ki bana karışıyorsun?!""
Sarhoş ağızımla neredeyse Rüzgar'a yapışmış bağırdığım için yarın hayvan gibi pişman olacağıma emindim.
Elini bileğimden çektikten sonra, nihayet yüzünü bana döndü.
"Ben kim miyim?! Sana kim olduğumu söyleyeyim, ben sana aşığım kızım duydun mu!? Sana aşığım oldu mu?"
Yaşlı gözlerle baktım ona.
Sanki dayanamıyordu, öyle bakmama.
Hiç görmediğim babammış gibi bakıyordu bazen.
Nefretiyle yaralayıp, sevgisiyle sarıyordu beni.

"İmkansız, imkansız işte."
Çocuk gibi mırıldanırken en son hatırladığım şey beni kucağına alması olmuştu.

ENSEST DEĞİLDİR!!!