Dear Rafa,
Can't you see that the whole universe was against us? We can't be together. Hindi tayo itinadhana sa isa't isa. I'm tired of loving you. Pagod na kong umasa at maniwala na pwede ang tayo, pero hindi naman talaga pwede. Dati, pwede na sana kaso nagkahiwalay tayo o baka naman itinadhanang maghiwalay tayo? Pwede sana ngayon kaso nandito na rin sya sa puso ko. May kami at walang tayo. Thank you for everything. Thank you for the memories. Salamat at minahal mo rin ako. You don't deserve me, you deserved more than me. Maraming babae ang nagkakandarapa sayo. Bigyan mo sila ng chance sa puso mo. I hope, you will find her and love her more than the love that you've gaved me.
Now, please do me a favor. Hindi ito ang unang beses na hiniling ko to sayo. Pero ni isang beses, di mo ginawa. So please, this time, make it happen.
Pakawalan mo na ko.
Sincerely,
Ms. Izabela Perez
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.