TUTSAK

Ayza yıkılmazdı, içimdeki Ayza'ysa kırılgan ve naifti bu yüzden kendine özel tuğlalar örüyordu her gün.Bencilce bir hareket gibi gözükse de yaşadıklarımıza karşı kırılmak yerine umursamıyordu.

Tamam en azından ben umursamiyordum o da bana yardimci olmak için tuğlalar örüyordu.

Herşeyin sonu vardı dimi ?

kitabın son sayfası "SON" cümlesi

Her son yeni bir başlangıçtı öyle değil mi ?

Umutların kesildiği yerde "BAŞLANGIÇ "cümlesi nasıl devreye girebilirdi ?

Sadece...Okuyun.

"Sen benim bitişimin başlangıcı oldun bende senin güneşe karşı Ay'ın.