Pierwsze treningi zaczęła z trenerem Frankiem Y. Whiteley'em. Jako trzylatka wygrywała wszystkie wyścigi.
Gdy Ruffian w swojej karierze miała pięć wygranych wyścigów (były to wszystkie, w których uczestniczyła) musiała zrobić kilkumiesięczną przerwę - w jej tylnej kończynie wykryto pęknięcia. Po powrocie nadal zajmowała pierwsze miejsca, ścigając się z samymi klaczami. Następnie stanęła do walki z ogierem Foolish Pleasure, mimo, że trener był temu przeciwny. Jeździec dosiadający Ruffian - Jacinto Vasquez miał dylemat, ponieważ jeździł również na Foolish Pleasure, ale wybrał Ruffian.
W trakcie wyścigu złamała przednią kończynę w dwóch kościach trzeszczkowych, jednak biegła dalej jeszcze 45-46 metrów. Po dwunastogodzinnej operacji założono jej gips. Gdy działanie narkozy ustało, zaczęła galopować i wierzgać. Gipsem złamała drugą nogę. Niedługo potem podjęto decyzję o eutanazji.
Pochowana została wewnątrz toru w Belmont Park, gdzie zdobyła swe pierwsze zwycięstwo. Jako jedyny koń, została pochowana na torze, chrapami w stronę linii mety. Jej głowa miała triumfalnie ją przekroczyć.
Została wyróżniona tytułem Najlepszej trzyletniej klaczy.
Dwudziestoletnia Sophia Lee, studentka pierwszego roku architektury, podejmuje decyzję o zmianie uczelni i powrocie do rodzinnego miasta, gdzie planuje kontynuować studia i rozpocząć praktyki. Po burzliwej kłótni z rodzicami wychodzi, by przewietrzyć myśli. Spacer prowadzi ją do niespodziewanego spotkania z tajemniczym mężczyzną.
Czy los splecie ich drogi?
Czy Sophia, która dopiero buduje swoje miejsce w świecie, pozwoli sobie na otwarcie serca?
Czy ten nieoczekiwany mężczyzna okaże się kimś więcej niż tylko chwilowym towarzyszem?