Kalbimin çarpıntısı kulaklarımda çınlıyordu sanki...Oda duyuyormuydu bu gürültüyü umarım duymuyordur diye dua ediyordum ama yüz ifadesi bütün ruhumun farkında ,nefes alamıyorum sanki yine donmuş gibiydim hareket edemiyorum.Gözlerimin en derinine kendini kazıyordu sanki ruhuma.Bana biraz daha yaklaştı kokusu orman gibiydi çok ferahtı huzurun içinde kayboluyordum.Karakterine uygun değildi bu huzur ama neden böyle hissediyorum....Tok sesiyle kendime geliyorum aynı anda şok oluyorum... "Kalbin,ruhun,bedenin,kokun hatta TÜM geleceğin Benim...!" "