"Κι έτσι όπως χόρευα άγγιξε το σώμα μου απαλά, σαν να ήθελε να προσέξει μην διαλυθώ..Η ανάσα του χάιδευε βασανιστικά το λαιμό μου και ένιωθα την καρδιά του να πάλλεται στον ρυθμό της μουσικής. "Τον θελω.. Όχι όχι Έβελιν σύνελθε",σκεφτόμουν.. Με κατέστρεψες αλήτη.." Ένα διαζύγιο, μια ευκαιρία, ένας απαγορευμένος έρωτας και μια συνάντηση που κόβει την ανάσα.. Θα υπάρξει άραγε λύτρωση απ' όλα ή θα παραμείνει η ζωή της Έβελιν ένα σόλο που θυμίζει Φάλτσα Νότα;