Clairvoyance

Yatak odasının camına çarpan yağmur damlaları adeta bir gözyaşı gibi usulca süzülüyordu. Bir şimşek daha çaktığında genç kız sırtına aldığı battaniyeye iyice sokuldu. Elindeki kahve dolu kupadan küçük bir yudum daha aldıktan sonra yanındaki sehpanın üzerine bıraktı. Vücuduna çektiği bacaklarını kollarıyla sarmaladı ve rüzgarla dans eden ağaçları izlemeye başladı.

Kapanmaya teşebbüs eden gözlerini engellemek istercesine kahvesinden büyük bir yudum aldı. Çünkü biliyordu ki eğer uyursa kabusları en ufak fırsatta kalbinin derinliklerinde gizlediği anılarının zincirlerini kıracak, onları serbest bırakacaktı...

Yavaşça ayağa kalktı ve aşağıya indi. Ağır adımlarla balkon kapısına ilerledi. Yüzüne çarpan soğuk hava ile birazda olsa kendine gelmişti. Battaniyesine iyice sarıldı fakat bunun bir işe yaramayacağını biliyordu. Çünkü bedenini ısıtabilirdi ama ruhundaki soğuktan kaçamazdı. Bir süre demir parmaklıklara çarpıp etrafa saçılan yağmur damlalarını izledi. Aynı onun duyguları gibi oradan oraya çarpıp milyonlarca parçaya ayrılıyorlardı.

Kendi acılarının okyanusu içinde boğuluyordu. Sadece onu o okyanustan çekip çıkaracak birisine ihtiyacı vardı. Tabi o kişi kızın acılarına maruz kalıp ölmeden ona ulaşabilirse...

Sandalyeye oturdu. Bacaklarını gövdesine doğru çekip çenesini dizlerine yasladı ve karanlık gökyüzündeki yıldızları saymaya başladı, ta ki güneş doğana kadar...