Melih ve Ukte.
O gün küçük kız, çocuğa bir söz verdi. Ve küçük çocuk kendini o söze inandırdı. Onun umuduyla yaşadı. Küçük kız büyüdü, güzeller güzeli bir genç kız oldu. Küçük çocuk büyüdü ve yakışlı bir genç adam oldu.
Yıllar geçti ve onlar değişti.
Ama o gün verilen söz tutuldumu ?
Ukte, kendinden vazgeçecek kadar sevdi mi Melih'i ?
Bu bir kış günü verilen sözün hikayesi. Bu iki güzel insanın, kışa olan aşkı. Bu bir kar tanesinin hikayesi.
Bu bir Kış Masalı.
Sen ki ateşten bir beden, ben ise küçük bir kar tanesi.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."