Kafama denk gelen bira şişesiyle acıdan dudaklarımı ısırıyordum. İçimden "Allah belanı versin, Allah seni kahretsin; bana gelen, sana gelsin laaan!" diyerek parçanın sözlerini değiştirip İsmail YK edasıyla haykırırken, dışarıya sesimi çıkarmamak için dudaklarımı kemiriyordum. Çıkarsaydım, belki de sonsuza dek susmak zorunda kalacaktım. Dikkat çekmemesi için çöpün kapağını bilerek açık bırakıp, kendimi kartonlar ve poşetlerle kamufle etmiştim. Aksi gibi ellerinde ki bira şişesini unutmuştum. Gerçi unutmasam ne olacaktı ki? Yapacakları her şeyi önceden tahmin edip ona göre davranamazdım ya. Bir Sherlock Holmes'lüğüm eksikti zaten!
11.07.2017
(Tüm hakları saklıdır.)