Karanlık rüyalar
  • Reads 2
  • Votes 1
  • Parts 1
  • Reads 2
  • Votes 1
  • Parts 1
Ongoing, First published Sep 15, 2016
Hayatta hiç bir şeyin onun için anlamı olmayan bir genç kız...
Ve bu kızın karanlığında renkleri olduğuna inandırmak isteyen genç adam...

"Sen ölmedin. ruhun ölmedi. içindeki çocuk bile yaşıyor sadece sen farkında değilsin." gözlerimi bana inatla bakan ve bir saattir peşimde dolaşan çocuğa baktım. dudaklarım kıvrılırken kaşlarımı kaldırdım.
"Defol." umursamazca omuzlarını silkip konuşmak için ağzını açtığında öfkeyle omuzlarından ittirdim.
"Yeter. bazen susmak o güzel yüzün için iyi gelebilir. Bana saçmalıklarından bahsetme artık. ben ölürken kimse fark etmedi. ama herkes öldüğümü biliyordu. Seni  duymuyorum, görmüyorum! anlamıyor musun? sen benim izin verdiğim kadar varsın, izin verdiğim kadar görebilirsin beni. bu yüzden çeneni kapalı tut artık!" 
gülümsedi. sadece gülümsedi. ellerini korkusuzca kolumdan tutup sarıldı. ben donmuş bir şekilde dururken kulağıma fısıldadıkları gözlerimi kocaman açmama neden oldu.
"Bırak dünya unutsun bizi.. o zaman izin ver görmek istemediğin renklerden al karanlığına çek beni..."
All Rights Reserved
Sign up to add Karanlık rüyalar to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Yarkıyısı cover
İzler Silinmez cover
Zeytin Dalı cover
MÜPTELA (tamamlandı) cover
Lafügüzaf  cover
GÜN TABAĞI | TEXTİNG cover
Oyunbozan cover
SEVDA KONMUŞ DALLARIMA  cover
SEN BEN VE BİZ. *Texting* (+18) cover
BERDEL (+18) cover

Yarkıyısı

32 parts Complete

-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...