Sən qələmin vərəqdə alov kimi təsirini bilmirdin. Ona görə də sən, sənə yazdığım hər sətiri oxuyarkən külə çevrilib yalançı küləklərlə birlikdə sovruldun uzaqlara. Mən isə yenə həmin köhnə, laxlayan stolumun arxasında sənə yazılacaq son cümləmi titrəyən barmaqlarımın arasındakı qələmlə həkk edirəm sətirin başına, "Bağışla, sənə demədiyim hər "səni sevirəm" kəliməsinə görə məni bağışla" ...