❝SING ME TO SLEEP❞

"Zaśpiewaj mi do snu.
Zapamiętaj mnie.
Czas tego nie wymaże.
Słyszę Twoje szepty w mojej głowie.
Stałam się tym, czego nie możesz objąć.
Nasze wspomnienie będzie moją kołysanką."

Regulus Black, zdaniem Vivienne Phoenix, był kopią jego brata - Syriusza, z tą różnicą, że miał typowo arystokratyczne cechy. Miał w sobie tą klasę, nonszalancję, a także ten charakterystyczny błysk w oku, którym uwodził inne dziewczęta. Uwielbiał motory lub motocykle - mimo jego tłumaczeń o "ogromnej różnicy między tymi dwoma maszynami" wciąż nie umiała ich rozróżnić - klasycznego rocka i eliksiry.

Jedną z cech, która go od Syriusza odróżniała był fakt, że dogadywał się z rodziną. Zawsze mógł liczyć na ich wsparcie, choć Blackowie byli dość skomplikowani. Nigdy nie było wiadome kto z nich jest dobrym, który złym. Tę familię można było podzielić na aliantów i hitlerowców.

A mottem niektórych było "nie ufaj nikomu, a zwłaszcza swojej rodzinie".

Natomiast Regulus widział w Vivienne dziewczynę, która dużo chowała za maską typowej awanturnicy. Ta dziewczyna go intrygowała, a zwłaszcza to, co chowała w głębi siebie. Bo jaka mogła być Ślizgonka, która pomaga zapłakanemu Gryfonowi z pierwszego roku, stawia czoło swoim rówieśnikom, którzy otwarcie potępiają to zachowanie i wychodzi z tego cało, uwcześniej mieszając wszystkich z błotem.

A mimo to widział coś w niej dziwnego. Gdy była sama, jej spojrzenie stawało się... mroczne, jeśli nie umęczone. Wolał jej jednak takiej nie pamiętać. W jego pamięci malował się obraz dziewczyny o hipnotycznej barwie oczu, która rumieniła się przy każdej próbie flirtu z jego strony czy aluzji. Wypierał ze świadomości jej łzy, przekleństwa, którymi go obrzuciła. Jednak nie było sposobu na zapomnienie.

Nie bez powodu nazywali ich generacją nieustraszonych dla pokoleń, które miały nadejść.

✴ Okładka - hoseokphile