Μελαγχολική Στοκχόλμη

Πάντα παρεξηγήσιμη. Κανένας ποτε δεν θα καταλάβει αν δεν βρεθεί σε αυτή τη θέση. Μίσος. Αυτο ειναι το σωστο συναίσθημα, όμως εκείνη δεν είχε τίποτα απο αυτο μέσα της. Συμπάθεια. Ετσι ξεκίνησε. Γιατί; ένιωθε ασφάλεια, παραπανω απο εκείνη που της πρόσφεραν οι δικοί της. Αγάπη. Ετσι κατέληξε, να τον αγαπάει με όλη της την καρδιά.

Απέχθεια. Προς τους ανθρώπους που την μεγάλωσαν, όμως δεν την πρόσεξαν. Η ίσως το έκαναν παραπανω απο όσο θα έπρεπε. Καμια ελευθερία δεν είχε, αρα ποια ειναι η διάφορα με το τώρα; Καμια. Παντα ήθελαν την τέλεια κόρη, άριστους βαθμούς, να μην βγαίνει, να μην πίνει, να μην καπνίζει, να μην έχει τη ζωή που αρμόζει στην ηλικία της. Και εκείνος;

Εκείνος άνοιξε δρόμους μπροστά της και τους ξαναέκλεισε πριν προλάβει να τους περπατήσει. Και όμως εκείνος την εμπιστευόταν. Μπορούσε να του προσφέρει ευχαρίστηση και εκείνη επερνε ως αντάλλαγμα την ασφάλεια που της παρείχε.

Μια "άρρωστη" σχέση όπως θα την χαρακτήριζαν πολλοί που όμως μέσα απο τα δικά της ματια φαίνεται ο παράδεισος και η κόλαση μαζί. Ο δικός της κόσμος, μαζί του.