Bitmiş miydi yani? Her şey bu kadar mıydı? Beni terketmişti. Bunca yıllık beraberliği bir kalemde silip atmış mıydı? Arkadaşlarımızın hepsi teker teker öldüler. Sadece ve sadece biz kalmıştık. Shinigami olmaya beraber karar vermiştik. O tepede... Birden yaşananları hatırladım.
Güney Rukongai, 78. Bölge. Aynı zamanda Soul Soceity'nin en alt kesimi olarak bilinen bir yer. Birbirimize söz vermiştik. Ne olursa olsun, asla ayrılmayacaktık.
Kaç dakika geçmişti, anlayamadım. İçimde bir şeyler parçalanmıştı sanki. Hayır, yok olmuştu sanki. Dışarı çıktım. Yürüyordum. Sadece ve sadece yürüyordum. Hiç kimse umurumda değildi. Bana garip garip bakanlar, yanlışlıkla çarpıp özür dileyenler, ne olduğunu anlamaya çalışırcasına beni süzen gözler... Hiçbiri umurumda değildi.
Hiçbir şey artık umurumda değildi. Rukia'yı kaybetmiştim...
~Benim sana olan aşkım; sağır bir ressamın, kristal bir yüzeye düşen yaprağın çıkardığı sesi çizdiği zaman biter, Rukia.
-Renji