DÜRÜST YALANCI: KISADIR AŞKIN BOYU

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm.
Kör ve dilsiz olarak.
Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum.
Birden öldürmüyordu beni.
Önce nefesime doluyordu kumlar,
Sonra bedenime,
En sonda kalbime.
Yavaş yavaş...

"Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi.

## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ##

Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017