UNUTTUM MU SENİ?
  • קראו 213
  • הצבעות 11
  • חלקים 2
  • קראו 213
  • הצבעות 11
  • חלקים 2
מתמשך, First published ספט׳ 25, 2016
Ben gerçekten onunla büyüdüm.
 O..Arman..Arman Ilgaz.

   En sevdiğimiz şey, o arabalarıyla oynar bende bebeklerimle oynardım. Sonra ise değişirdik. Ben arabalarla, o bebeklerle oynardık..
 Evet, komik. Farkındayım ama en sevdiğimiz şeydi işte.
Belki sizinde vardır. İlk aşkınız.. 
        
   Benimkide ondandı işte. Çocukluğumun aşkı. Hep yanımda olmasını isterdim. Ama olamadı. Hayatım rutin şeylerle ilerliyordu işte. Oysa ki benim hayatımda eğlence, macera, çılgınlık eksik olmazdı. Peki tüm bunlar nerede? 

   Belki bir yerlerde eksik olan şeyler vardır..
   Hayatımdan memnunum, fakat bir gün hayatım değişirse,belki karanlıktan çıkan bir ışık,belki de karanlığa batan bir ışık olabilirim.

   Ama benim her zaman söylediğim bir söz vardır.
 Ne olursa olsun;
"HER PES EDİŞİNDE BİR UMUT OLSUN.."
כל הזכויות שמורות
Sign up to add UNUTTUM MU SENİ? to your library and receive updates
or
#297izmir
הנחיות התוכן
ייתכן שגם תאהבו
ALTIN KADEH by neseligezgin
36 חלקים מתמשך
Gerçek ailem kurgusu!!! Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar. Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak? Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi. 🤍 "Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi? "Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı. "Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!" 🤍 "Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım." "Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı? "Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim." "Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?" "Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."