ANCAK ÖLÜNCE BEYAZ KALIRIZ

ANCAK ÖLÜNCE BEYAZ KALIRIZ (42)

Biz insanlar ancak ölünce beyaz kalırız.
Boşunadır elde ettiklerimiz
Boşunadır hırslarımız,
Boşunadır iyiliklerimiz, kötülüklerimiz...
Yaşarken bütün yaptıklarımızın
Muhtevası uçar gider o vakit.

Biz insanlar ancak ölünce eşit oluruz.
Ancak ölünce omuzlarımıza taktığımız
Yıldızlardan, rütbelerden feragat ederiz.
Tüm üstünlüklerimiz, imtiyazlarımız
Yok olur esamesi dahi okunmaz.
Geriye ne Ahmet Ağa kalır ne Ahmet Paşa.
Ölünce bir tek Ahmet oluruz.

Ancak ölünce arınırız
benliğimizi kuşatan hasis duygularımızdan.
Nefsimiz körelir,
Sıyrılırız aç gözlülüğümüzden.
Tadına doyum olmaz sandığımız
Hayatın bir pul kadar değeri olmadığını
Ölünce anlarız.

Ancak ölünce kötülüklerden kurtuluruz.
Ne canını acıttıkların geriye kalır,
Ne de yüreğini yarım bıraktıkların.
Ölünce yok olur bizi kötülüğe ittiğini
Sandığımız o kötücül yaratıkların
ensemizdeki ılık nefesleri, yok olur.

Biz insanlar ancak ölünce
Hesaplaşırız kendimizle,
Yaşarken korktuğumuzdan ve
Cesaret edemediğimizden olsa gerek.
Ancak ölünce durulur, sessizliğe bürünürüz.
Çünkü ölüm ruhların kırbaçlanarak
Uysallaştırıldığı kutsi bir andır.
Ancak ölünce beyaz kalırız...

Emrah YILDIRIM